Małżonkowie funkcjonujący w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, co do zasady powinni zarząd majątkiem wspólnym wykonywać w sposób zgodny. W szczególności zaś, powinni sobie wzajemnie udzielać informacji o jego stanie. Kooperacja ta, choć wydaje się być czymś z założenia pożądanym, w wielu elementach i aspektach życia codziennego – mogłaby być w praktyce bardzo niewygodna. W związku z powyższym, obok postulatu wzajemnego współdziałania małżonków w zarządzie majątkiem wspólnym, ustawodawca zdecydował się wprowadzić zasadę, wedle której każdy z małżonków uprawniony jest do samodzielnego zarządu majątkiem wspólnym (z pewnymi wyjątkami wskazanymi niżej). Stanowi tym art. 36 § 2 k.r.o., zgodnie z którym każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej.
Zasada samodzielnego zarządu majątkiem wspólnym pozwala małżonkom podejmować działania we własnym imieniu, z jednoczesnym odbiciem się ich skutków prawnych w stanie majątku wspólnego.
Kondycja i bezpieczeństwo majątku wspólnego, są niezwykle istotne z punktu widzenia dobra rodziny. Działania małżonków, pomimo iż zawsze powinny cechować się racjonalnością i lojalnością, w zderzeniu z codziennością, mogą mijać się z tymi wartościami. W celu ochrony tego najistotniejszego majątku wspólnego przed samodzielnymi, niekiedy niekorzystnymi działaniami jednego małżonka, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie instytucji zgody współmałżonka.
Zgodnie z art. 37 k.r.o., należą do nich:
1. czynności prawne prowadzące do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków,
2. czynności prawne prowadzące do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal,
3. czynności prawne prowadzące do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa,
4. darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.
