rodzina

Adopcja w Polsce

Tzw. „adopcja”, w przepisach polskiego prawa określana jest jako „przysposobienie”. Materię tą reguluje szereg przepisów, a w szczególności kodeks rodzinny i opiekuńczy, kodeks postępowania cywilnego oraz ustawa o wspieraniu rodziny, systemie pieczy zastępczej.


Zważywszy na obszerność zagadnień związanych z adopcją, poniżej zamieszczamy jedynie ogólne informacje na jej temat.

Zgodnie z art. 1171 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, „przysposobić można osobę małoletnią, tylko dla jej dobra.”. W prawie polskim, nie da się zatem adoptować osoby pełnoletniej. Co do zasady, przysposobienie nie jest również dopuszczalne po śmierci przyspasabiającego lub osoby, która ma zostać przysposobiona. Od zasady tej istnieje jeden wyjątek, gdy o adopcję starali się małżonkowie, a jeden z nich zmarł. W pewnych sytuacjach, możliwym jest wówczas wydanie orzeczenia, mocą którego stosunek przysposobienia tyczyć się będzie także małżonka zmarłego.

Osoba, która chce adoptować małoletniego, musi spełniać kilka warunków:

1) musi mieć pełną zdolność do czynności prawnych,

2) posiadać kwalifikacje osobiste, uzasadniające przekonanie, że będzie należycie wywiązywała się z obowiązków przysposabiającego,

3) posiadać opinię kwalifikacyjną,

4) posiadać świadectwo ukończenia szkolenia organizowanego przez ośrodek adopcyjny (chyba że ten obowiązek jej nie dotyczy – np. w odniesieniu do krewnych i powinowatych przysposabianego nie ma konieczności odbywania szkolenia).

W toku postępowania adopcyjnego prowadzonego przez sąd, przeprowadzane jest postępowanie dowodowe, m.in. w oparciu o ustalenia i opinie wydawane przez ośrodek adopcyjny. By zainicjować procedurę adopcji, koniecznym jest zgłoszenie w takim ośrodku zamiaru przysposobienia małoletniego. Dotyczy to także sytuacji, gdy przysposabiający jest krewnym osoby przysposabianej. Ośrodek adopcyjny z urzędu kwalifikuje bowiem dzieci zgłoszone do przysposobienia. Po złożeniu oświadczenia o zamiarze adopcji, przez osoby spokrewnione lub spowinowacone z dzieckiem, lub przez rodzinę zastępczą/rodzinny dom dziecka, w którym jest ono umieszczone lub osoby, które przysposobiły już brata lub siostrę małoletniego, ośrodek zawiesza procedurę poszukiwania dla dziecka innych kandydatów do przysposobienia.

Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego na żądanie przysposabiającego.

Zasadą jest, że do przysposobienia, potrzebna jest zgoda przysposabianego, który ukończył lat trzynaście. Jeżeli małoletni nie ukończył lat trzynastu, mimo to sąd powinien go wysłuchać, jeżeli może on pojąć znaczenie przysposobienia. Sąd opiekuńczy może wyjątkowo orzec przysposobienie bez żądania zgody przysposabianego lub bez jego wysłuchania. Dzieje się tak jeżeli nie jest on zdolny do wyrażenia zgody, lub jeżeli z oceny stosunku między przysposabiającym a przysposabianym wynika, że uważa się on za dziecko przysposabiającego, a żądanie zgody lub wysłuchanie byłoby sprzeczne z dobrem przysposabianego.

Do przysposobienia jest potrzebna zgoda rodziców przysposabianego, chyba że zostali oni pozbawieni władzy rodzicielskiej lub są nieznani albo porozumienie się z nimi napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.

Przepisy prawa, przewidują kilka rodzajów adopcji. Występuje tzw. „przysposobienie bez wskazania osoby przysposabiającego”, „przysposobienie ze wskazaniem”, „przysposobienie pełne” i „przysposobienie niepełne”. W odrębnych wpisach, postaram się szerzej rozwinąć w/w kategorie.

Osoby zainteresowane szczegółową poradą zachęcamy do kontaktu telefonicznego lub mailowego.

Udostępnij

Share on facebook
Share on google
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on print
Share on email
Uruchom WhatsApp
Napisz do nas.
Porozmawiaj z prawnikiem!
Witamy!

Zapraszamy do kontaktu, od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 - 17:00.