błąd medyczny

Trafna diagnoza bez badania podstawą odpowiedzialności.

Jednym z rodzajów błędów medycznych, jest tzw. błąd diagnostyczny. Czy dochodzi jednak do naruszenia praw pacjenta, gdy mimo braku właściwej diagnostyki lekarz mimo to postawi trafną diagnozę?


Artykuł powstał na kanwie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28.III.2013 r., sygn. V ACa 604/12 oraz Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 27.IV.2012 r., sygn. V CSK 142/11.

Nie ma wątpliwości, że pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej. Powyższe prawo, wynika literalnie z art. 6 ust 1 ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta. Tożsame prawo istniało na podstawie uprzednio obowiązującej ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

Z powyższego prawa, należy wywieść m.in. uprawnienie do uzyskania właściwej diagnozy, opartej tak na wiedzy medycznej, jak i aprobowanych standardach leczenia.

Jak wspomniano we wstępie – błąd medyczny może przybrać kilka postaci. Jedną z nich jest tzw. błąd diagnostyczny, przejawiający się m.in. brakiem właściwej diagnozy, czy to w skutek wadliwej oceny ze strony lekarza, czy to z uwagi na nie przeprowadzenie właściwych badań.

Co jednak w sytuacji, gdy lekarz postawi prawidłową diagnozę, choć jednocześnie nie jest ona oparta na wyniku badań, które winny być przeprowadzone według standardów leczenia?

W teorii, brak badania nie wpływa w takim przypadku na szkodę na osobie.

Sąd Najwyższy wskazał, w cytowanym wyżej wyroku, iż: „Zadośćuczynienie za naruszenie praw pacjenta (…) może być przyznane za sam fakt ich naruszenia i nie jest zależne od jednoczesnego wystąpienia szkody na osobie”. Z powołaniem na ów wyrok, Sąd Apelacyjny w Katowicach orzekł natomiast, że: „Do zawinionego naruszenia prawa pacjenta (…) dochodzi w razie nieuzasadnionego i powstałego z przyczyny niedbalstwa personelu medycznego zaniechania wykonania u pacjenta badania diagnostycznego, które nie mieści się w kategorii błędu medycznego (diagnostycznego), gdyż diagnoza nie była nieprawidłowa.”.

Orzeczenie to w uproszczeniu stanowi, że choć można mieć rację, to jednocześnie można się mylić.

Czytając te orzeczenia, przypomniała mi się sytuacja z czasów młodości, gdy nauczyciel matematyki nie zaliczała kartkówki, jeżeli uczeń rozwiązał zadanie wpisując sam wynik, bez podania równań, którymi do niego doszedł.

Analogicznie, lekarz stawiając diagnozę, tak dla swojego jak i pacjenta bezpieczeństwa – powinien oprzeć ją na przeprowadzonych, a opartych na standardzie leczenia badaniach.

Powyższe wyroki, są zatem co do zasady słuszne. Jeżeli bowiem standard postępowania przewiduje konieczność wykonania określonego badania przed postawieniem diagnozy – brak diagnostyki stanowi naruszenie praw pacjenta – bez względu na to, czy uzyskanie wyniku miało adekwatny wpływ na pogorszenie zdrowia pacjenta. Ten ostatni ma bowiem prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej, w tym prawo do uzyskania badań diagnostycznych zgodnych ze standardem leczenia.

Udostępnij

Share on facebook
Share on google
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on print
Share on email
Uruchom WhatsApp
Napisz do nas.
Porozmawiaj z prawnikiem!
Witamy!

Zapraszamy do kontaktu, od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 - 17:00.